چهارشنبه ۲۲ تیر ۰۱ | ۱۳:۳۱ ۴ بازديد
سُلفِژ (به فرانسوی: Solfège) در دنیای موسیقی، تکنیکی آموزشی برای آموزش نواک و آوازخوانی است که در آن هر نتِ میزان با سیلاب خاصی که سیلاب سلفژ (یا سلافا سیلاب) نامیده میشود، خوانده میشوند. هفت سیلاب که عملاً استفاده میشوند عبارتاند از: دو، رِ، می، فا، سُل، لا، سی (یا تی).خواندن نوشتن نتهای موسیقی را که اغلب با آموزش تئوریک همراه است «سلفژ» میگوییم. سلفژ از دروس مهم و همیشگی هنرستانها، دانشگاهها و کنسرواتورهای موسیقی دنیاست و تمام نوازندگان، خوانندگان، آهنگسازان، تنظیمکنندگان موسیقی و رهبران ارکستر و تمام فعالان عرصۀ موسیقی باید تسلط کامل برروی این درس داشتهباشند.
برای سلفژ تعاریف متعددی بیان میشود. سلفژ را میتوان خواندن مجموعهای از نتها بهصورت پیدرپی و پشتسرهم و با رعایت قوانین نتها و سکوتها معرفی کرد. پایۀ یادگیری سلفژ دانستن ارزش زمانیِ هر نت است و درکنار این باید ارزش زمانیِ هر سکوت را نیز بدانیم.
مبانی موسیقی را سلفژ (solfeggio) میگویند. آموزش بنیاد موسیقی در دو جنبه نظری و عملی (سرایش و تربیت شنوایی و نت نویسی) صورت میگیرد. برای آموزش سلفژ مفاهیم چندی لازم است که برخی از مهمترین آنها در زیر میآید.
(tonic): نت و صدایی که محور یک قطعه موسیقی مقامی است.
پرده: فاصله موسیقایی (نسبت بسامد دو صدای معین).
(tempo): اندازه تندی و کندی موسیقی به گفته دیگر شمار ضربها در یکای زمان.
(آکورد): چند آوا و صدای همزمان یا هماهنگ.
(movement): هر یک از بخشهای مستقل در یک قطعه موسیقی.
سازآرایی: تعیین نقش سازها برای اجرای قطعات موسیقی.
همنوایان: گروهی که به صورت همنوایی برنامه اجرا میکنند.
(کنسرت): اجرای موسیقی برای همگان .
(سونات): قطعهای سازی برای یک یا چند تکنواز.
(tonality): کیفیت ناشی از روابط بُنمایه با سایر اصوات در یک قطعه موسیقی .
- ۰ ۰
- ۰ نظر